مرور تحولات 5 نسل مدیریتی بیمه مرکزی از تاسیس تا جنگ تحمیلی

آیین- صنعت بیمه در روزهای مهم و حساس انقلاب و جنگ همواره همراه و محافظ مردم بوده است اما هیچگاه این اقدامات مهم و تاثیر گذار به صورت مدون منتشر نشده است و کارنامه‌ای از روسای کل از زمان تاسیس بیمه مرکزی تا به امروز مشخص نیست.

به گزارش سایت تحلیلی-خبری آیین و به نقل از راز پول؛ سیرتحولات تاریخی در روزهای مهم و حساس گذشته مسلما مطالعه بیشتری را در این زمینه می طلبد و آنچه در ادامه می آید به اجمال بررسی عملکرد 4 تن از روسای کل صنعت بیمه است که با تورق از میان روزنامه های وقت و کتاب ها و اظهارات برخی اساتید جمع آوری شده است.

جواد منصور دانش آموخته اقتصاد و بازرگانی از دانشگاه کالیفرنیای آمریکا از اول آبان 1350 تا 1356 اولین رئیس کل بیمه مرکزی بوده است. بنابر اطلاعات به دست آمده جواد منصور متولد ۱۳۰۴ و فرزند علی منصور و برادر حسنعلی منصور است. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در ایران انجام داد و تحصیلات عالی را در خارج گذرانید و در ۱۳۳۶ وارد وزارت امور خارجه شد. پس از مدتی خدمت در آن وزارتخانه به سازمان برنامه رفت و ریاست اداره روابط عمومی را عهده‌دار شد. بعد از تشکیل بانک توسعه صنعتی به معاونت آن بانک برگزیده شد و در کابینه برادرش حسنعلی منصور سمت معاونت نخست‌وزیری گرفت. در کابینه امیرعباس هویدا وزیر مشاور شد و سپس به وزارت اطلاعات منصوب گردید. از دیگر مشاغل او مدیر عاملی کانون بانک‌ها و ریاست بیمه مرکزی است.

او که در یک کورس رقابتی با دانش آموختگان بیمه ای تحصیل کرده در فرانسه به بیمه مرکزی آمده مرد سیاست است که از بیمه اطلاعی ندارد و به همین دلیل غلامحسین جباری را به عنوان قائم مقام خود انتخاب می کند که هم بتواند  انشقاق ایجاد شده در بین متخصصین با بیمه مرکزی را پر کند و هم با استفاده از تخصص جباری که اتفاقا او نیز تحصیل کرده فرنگ است و تحصیلات خود را در خارج از كشور به پایان رسانده و كارمند بيمه ايران بوده و شناخت كاملي از بدنه دارد، بیمه مرکزی را اداره کند.

 

منصور در حالی بر خوان آمده شده بیمه مرکزی که با ھمت دکتر نورعلی نوری، دکتر ھمایون مشایخی، دکتر یزدان پناه ، دکتر صالحی و ھمکارانشان، فراهم آمده می نشیند که حاکمیت وقت تخصص گرایی محض را برای این نهاد تازه تاسیس کافی نمی‌داند و معتقد است رئیس کل بیمه مرکزی باید از قدرت چانه زنی بالایی در سطح اول کشوربرخوردار باشد.

تا پیش از این بیمه ایران نقش بیمه مرکزی را برای صنعت بیمه ایفا می کند ، اما بعد از تغییر ساختار بیمه ایران به دو بخش دولتی و خصوصی رفته رفته ایجاد نهادی به نام بیمه مرکزی تقویت می شود.

دکتر صالحی اعتقاد دارد گام نخست دکتر «نورعلی  نوری » تأسیس بیمه مرکزی را برداشته است. مردی که دارای 5 مدرک دکترا در کارنامه تخصصی است و در قامت قائم مقام فنی بیمه ایران از تمامی پیچ و خم ھای این صنعت در کشور آگاه بود و با شناختی که از اقتصاد جھان داشت، طرح بیمه مرکزی را بر پایه بانک مرکزی ریخت. اساسنامه بیمه مرکزی نیز ظاهرا به قلم ایشان است.

قانون قانون تاسيس بيمه مركزی ايران و بيمه گری مشتمل بر هفتاد و هفت ماده و ده تبصره پس از تصويب مجلس سنا در تاريخ روز شنبه ۲۹/۳/۱۳۵۰ در جلسه فوق‏ العاده عصر روز يكشنبه سى‏ام خرداد ماه يك‏ هزار و سيصدو پنجاه شمسى به تصويب مجلس شوراى ملى رسيد و به موجب ماده یک همین قانون به منظور تنظيم و تعميم و هدايت امر بيمه در ايران و حمايت بيمه گذاران و بيمه شدگان و صاحبان حقوق آنها همچنين به منظور اعمال نظارت دولت بر اين فعاليت موسسه اي به نام بيمه مركز ي ايران طبق مقررات اين قانون به صورت شركت سهامي تاسيس شد.

 

هرچند که برخی اذعان می کنند که صنعت بیمه در زمان منصور دستاوردی نداشته است اما انرژی بیمه مرکزی در آن روزها صرف تفکیک مسئولیت ها و ایجاد چارچوب شده است چراکه تا پیش از این بیمه ایران عهده دار این مسئولیت بوده است. حواشی ایجاد شده در خصوص اختلاف متخصصین این فن و انتصاب حاکمیت وقت نیز یکی دیگر از عواملی بوده است که بیمه مرکزی در این دوران در حد انتظار ظاهر نشده است هرچند که بسیاری معتقدند که پایه برخی آیین نامه ها در این همین دوران گذارده شده است.

 

او که در بیشتر سال های قبل از انقلاب مسئولیت بیمه مرکزی را برعهده دارد آیین نامه های متعددی تدوین کرده که آیین نامه 13 مربوط به بیمه های عمر مترقی ترین آن است .

بنابر روایت غلامعلی ثبات در کتاب جامع قوانین و مقررات صنعت بیمه  در این دوران آیین نامه شماره 3 تعیین انواع معاملات بیمه و شرایط عمومی بیمه نامه ها(27.فروردین.51 ، آیین نامه شماره 4 ودایع موسسات بیمه خارجی(24 مرداد 51)،آیین نامه شماره 8 تعرفه باربری(20شهریور 52) ، آیین نامه شماره 13 مربوط به بیمه های عمر، آیین نامه شماره 15 اجازه صدور بیمه نامه برای انواع دام (11 شهریور 1353) ، آیین نامه شماره 17 اجازه صدور بیمه نامه اعتبار( 14 تیر 54) ، آیین نامه شماره 6 در خصوص دلایلی در صنعت بیمه ، آیین نامه شماره 12 در خصوص سرمایه گذاری موسسات بیمه (۱۵/۲/۱۳۵۳) ، آیین نامه شماره 11 اندوخته های موسسات بیمه( ۹/۲/۱۳۵۳ )از جمله آیین نامه های تدوین شده در این دوران است .

پس از تأسیس بیمه مرکزی همان طور که در قانون تاسیس آمده است همه  فعالیت ھای شرکت ھا به کنترل بیمه مرکزی درآمد. به عبارت دیگر تأسیس موسسات بیمه نه فقط در مرحله تأسیس، بلکه ضمن فعالیت تحت نظر دولت قرارگرفت و تأسیس شرکت ھای بیمه، شخصیت حقوقی و سرمایه آن ھا، اجازه فعالیت، صلاحیت مالی و فنی ، نحوه واگذاری پرتفوی و ادغام شرکت ھای بیمه در یکدیگر و بالاخره انحلال این شرکت ھا تابع مقررات خاص بیمه مرکزی شدکه در 77 ماده تکلیف آن روشن شده است.مهمترین دستاورد این دوران واگذاری اتکایی اجباری به بیمه مرکزی است که تا پیش از آن بیمه ایران عهده دار این مسئولیت بود. البته ریسک نیوز نیز در خبری دستاوردهای ایم دوران را  استخدام جوانان زبده و دانشگاهی، عضویت در فدراسیون بیمه و بیمه گران آفریقایی واسیایی ( فیر )، اعزام کارکنان با استعداد برای دوره های آموزشی بلند مدت ۶ ماهه به شرکت بیمه سویس ری، تحویل گرفتن صندوق اتکایی RCD یا اکو از بیمه ایران، الحاق ایران به کنوانسیون بین المللی کارت سبز (Green Cards convention) و شرکت سالیانه در اجلاس مذکور،  بر گذاری اجلاس سالیانه فدراسیون بیمه گران آسیایی و آفریقایی در تهران با حضور بیشتر از ۳۰۰ کار شناس بین المللی، بر گزاری اجلاس و سمینارهای دوره ای ار.سی.د در تهران،  تاکیدبر آموزش کارکنان و آشنایی آنان با صنعت بیمه جهان،  تاکید به مشارکت کارکنان جوان و علاقمند در اجلاس های بین المللی در معییت اساتید و معاونین و قائم قام بیمه مرکزی ایران و استخدام اکچویر خارجی برای انجام محاسبات ذکر می کند.

 

تاسیس بیمه بین المللی ایران و آمریکا ، بیمه حافظ، بیمه دانا و بیمه تهران محصول زمان مدیریتی اوست.

 

برخي اساتيد معتقدند كه مرحوم دکتر ایرج علی آبادی بالاترین سهم را در نوشتن قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران داشته است.
همچنين علت عدم کنترل نظارتی کامل بر صنعت بیمه و به ویژه بیمه ایران در این قرار داشت که رییس مجمع بیمه ایران وزیر بازرگانی بود و رییس مجمع بیمه مرکزی وزیر امور اقتصاد و دارایی.
 

 

هادی هدایتی متولد 1302 دومین رئیس کل بیمه مرکزی است که از اول مهر 1356 تا اول آبان 1357 و در پی استعفای منصور دومین رئیس کل بیمه مرکزی است .او پیش از این ظاهرا در سمت وزیر آموزش و پرورش ایفای نقش کرده است .

هدایتی دارای لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه تهران و دکترای زبان وادبیات فرانسه از دانشگاه سوربن پاریس است. او استاد دانشکده ادبیات و دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود. دوران تصدی وی در بیمه مرکزی همزمان با شروع شعله های انقلاب بوده است. بررسی اسناد نشان می دهد که عملکرد خاصی در دوران او دیده نمی شود.

بنابر اطلاعات مندرج در آمارهای سالنامه آماری بیمه مرکزی حق بیمه تولیدی در سال 1356بالغ بر 26 میلیارد ریال بوده است که در سال 1357 به 27.1 میلیارد ریال رسیده است که بالغ  بر 3 درصد رشد تجربه کرده است . خسارت های پرداختی صنعت بیمه در سال 1356 بالغ بر 14.8 میلیارد ریال بوده که در سال 1357 با رشدی منفی به12.4 میلیارد ریال رسیده است . نسبت خسارت در سال 1356 بالغ بر 56.3 درصد بوده که در سال 1357 به 45.9درصد رسید که رشد منفی10 درصدی دارد. ضریب نفوذ طی این دو سال نیم درصد و بدون تغییر بوده است. اما حق بیمه سرانه که در سال 1356 رشد2.4درصدی دارد در سال 1357 با رشد منفی 7دهم درصدی مواجه است. در دوران او آیین نامه شماره 19 نیز به تصویب رسیده است . این آیین نامه مروبط به استفاده از ذخیره فنی احتیاطی است که در 17 تیر 1357 به تصویب رسیده است .

 

اما هیأت وزیران دولت موقت انقلاب اسلامی در جلسه مورخ 1357.12.13 بنا به پیشنهاد شماره 23840 مورخ 1357.12.12 وزیر امور اقتصاد و دارای و به‌استناد ماده 19 قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه‌گری مصوب 30 خرداد 1350 تصویب نمودند آقایعبدالحسین دانشپور برای مدت 4 سال به سمت‌رییس کل بیمه مرکزی ایران منصوب گردد.هرچند که او تا سال 1360 بیشتر در بیمه مرکزی نماند.

وی درسال 1289 در بابل متولد شده و پس از اخذ دیپلم علمی از مدرسه ثروت سابق در سال 1311 جزء محصلین دوره پنجم به انگلستان اعزام و پس از 4 سال تحصیل در علوم تجارت و اقتصاد موفق باخذ لیسانس شد. وی درسالهای آغاز جنگ جهانی دوم موفق باخذ درجه ( M.A) که معادل دکترای اقتصاد شناخته شده است گردید . پس از ورود به ایران در سال1318 در اداره کل مالیات های مستقیم بریاست اداره آمار و مطالعات منصوب و درمدت اقامت دکتر میلسپو در ایران به سمت مترجم امور اقتصادی وی را دارا بود وسپس بسمت ریاست اداره دفتر درآمدهای داخلی و بعداً عهده دار معاونت اداره کل درآمد های داخلی در وزارت دارائی گردید.

پس از عزیمت میلسپو بسمت نماینده وزارت دارائی در کمیسیون تشخیص تعیین و بعداً برای مدت سه ماه بعنوان بازرس ویژه در بانک کشاورزی و پیشه و هنر ایران منصوب شد. در این هنگام سازمان برنامه در شرف تشکیل بودو آقای دانشپور بسمت ریاست اداره مطالعات مالی سازمان برنامه تعیین گردید.

در سال 1331 عضو هیئت مدیره بیمه ایران و درسال 1332 به ریاست هیئت مدیره بیمه ایران منصوب گردید. همچنین وی به سمت های بازرس دولت در بانک ملی درسال 1332 و بازرسی دولت در سازمان سد کرج در سالهای 1334 و 1335 و مدیریت مالی سازمان برنامه و بودجه درسال 1340 نائل آمد . او تا سال 1360 رئیس کل بیمه مرکزی بود. بر اساس کتاب جامع قوانین و مقررات صنعت بیمه تالیف ثبات لایحه قانونی ملی شدن موسسات بیمه و موسسات اعتباری مصوب آبان 1358 یکی از قوانین مندرج در زمان وی است. علی اردلان وزیر امور اقتصادی در مصاحبه ای که در 5 تیرماه 1358 در روزنامه کیهان به چاپ رسید عنوان کرد که کلیه شرکت های بیمه تعطیلی حدود یک هفته ای خواهند داشت و پروانه فعالیت بیمه های خارجی لغو خواهد شد و بیمه مرکزی عهده دار تسویه عملیات آنها خواهد بود. در همان زمان جباری قائم مقام بیمه ایران نیز عنوان می کند که جای نگرانی از ملی شدن شرکت های بیمه وجود ندارد و این شرکت ها بعد از ملی شدن می توانند به ارتقا سطح خدمات خود بپردازند که ارائه خدمات بیمه های عمر از آن جمله است .

در همین برهه تاریخی عبدالحسین دانشپور رئیس کل بیمه مرکزی در مصاحبه ای که در شماره 10742 کیهان 1358 به چاپ رسیده اذعان دارد که 12 شرکت خصوصی 2 شرکت خارجی و یک شرکت دولتی در حال حاضر فعالیت می کنند.

 

او اذعان دارد که 20درصد سهام یکی از شرکت های خصوصی به یک کمپانی امریکایی تعلق داشت و در شرکتی دیگر آلمان و ایتالیا 20 درصد سهم داشتند و یک شرکت انگلیسی دیگر 20 درصد سهام یک شرکت خصوصی را داشت. او در ادامه به سهم سایر شرکت های خارجی در این مصاحبه پرداخته است .

دانشپور اذعان دارد که چرا سرمایه دار و اصولا صاحبان کارخانه ها در شرکت بیمه سهم می گذارند.ما در اینجا شورای عالی بیمه داشتیم که اینها نرخ بیمه را تعیین می کردند و این نرخ بیمه ثابت بود و باید هر شرکت بیمه این نرخ را مراعات کند و از این پایین تر نیاید. این سرمایه داران می آمدند و شرکت های بیمه را به وجود می آوردند و خودشان تخفیف می گرفتند، یعنی کمتر حق بیمه می پرداختند و حق بیمه تمام را بر عهده مردم می گذاشتند و اینها از طریق سرمایه مردم ارتزاق می کردند.

اما خارجی ها چرا در اینجا سرمایه گذاری می کردند ؟ به دلیل آنکه ویژگی شرکت بیمه این است که در وسعت جهانی عمل کند، یعنی بیمه های اتکایی دارد، همان طور که ما بازار اتکایی برای کشورهای خارجی هستیمو مجبور هستیم برویم در بازار خارج و بیمه را گسترش بدهیم.

وی در ادامه اذعان دارد که بنده در مورد وضع خدمات باید بگویم که بیمه ها از این ببعد در خدمت سرمایه داران و بیگانگان نخواهند بود و در خدمت مردم و ملت ایران خواهند بود.

بنابراین آن نرخ هایی که بنده شخصا پیش بینی می کنم، آن نرخ هایی که سود آن می رفت به جیب آنها، این عاید مردم خواهد شد. همچنین در وضع شرکت های بیمه و کارمندان آنها تغییری به وجود نخواهد آمد.

 

دانشپور در مورد پرداخت سهام سرمایه گذاران داخلی و خارجی عنوان کرده بود که ما با بیمه گران خارجی قراردادهایی داریم که اگر صنعت بیمه در ایران ملی شود،  آنها نیز با شرکت های آمریکایی خارجی زیر پوشش دولت قرار خواهند گرفت و بیمه گران خارجی اتکایی می توانند اطمینان داشته باشند مفاد قراردادها محترم شمرده خواهد شد و از لحاظ پرداخت سهام مجمع عمومی مشترک با نظر مجمع عمومی ارزش سهام را ارزیابی خواهد کرد.

وی در این برهه تاریخی اذعان داشته که در جهت ارائه خدمات بهتر به مردم قانونی تهیه  و تدوین خواهد شد که اولا نرخ بیمه کاهش یابد و دوما مردمی که با بیمه سروکار دارند اطمینان بیشتری پیدا کنند.وی اذعان کرده که مقررات جدیدی در خصوص قانون بیمه و بیمه گری تدوین می شود.

در این سال بیمه شرق با سرمایه 200 میلیون ریال که در سال 1929 تاسیس شد که 20 درصد سهام آن به یک سهام دار امریکایی تعلق داشت در گروه شرکت های ملی شده بود.

در ردیف دوم این فهرست بیمه آریا با سرمایه 200 میلیون ریال که در سال 1331 تاسیس شده و 100درصد سهام آن متعلق به سرمایه داران داخلی است قراردارد.

بیمه پارس با سرمایه 100 میلیون ریال که در سال 1334 تاسیس شده و 20درصد سهام آن متعلق به آلمان و ایتالیا است و بقیه مربوط به سهام داران داخلی است دیگر شرکت ملی شده است.

 

بیمه ملی با سرمایه 250 میلیون ریال تاسیس 1335 و 80درصد سهام آن متعلق به بنیاد علوی(پهلوی سابق) بود و بیمه آسیا که در سال 1338 با سرمایه 500 میلیون ریال که تماما مربوط به سهام داران داخلی است در لیست ملی شدگان صنعت بیمه بود.

بیمه ساختمان و کار با سرمایه 200 میلیون ریال که در سال 1343تاسیس شد و بیمه امید با سرمایه 400 میلیون ریال که در سال 1339 تاسیس شده بود و کلیه سهام این شرکت ها نیز متعلق به سرمایه گذاران خصوصی داخلی بود، ملی اعلام شد.

بیمه بین المللی ایران و آمریکا با سرمایه اولیه 1000 میلیون ریال که در سال 1353 ( در زمان ریاست کلی منصور) تاسیس شده بود که نیمی از سرمایه آن پرداخت شده بود و 35 درصد سهام آن استثنائا به کمپانی امریکایی تعلق داشت.

بیمه حافظ با سرمایه 100 میلیون ریال که نیمی از آن پرداخت شد و در سال 1353 ( در زمان ریاست کلی منصور) تاسیس شده که 20 درصد سهامش متعلق به آمریکایی ها و انگلیسی ها است .

بیمه دانا تاسیس 1353 و بیمه تهران تاسیس 1353 نیز ملی اعلام شدند . در این شرکت ها نیز بخشی از سهام متعلق به نگلیسی ها و فرانسوی ها بوده است. البته دو نمایندگی بیمه اینگستراخ و یورکشایر که در سال 1310 فعالیت کردند و هرکدام مبلغ 50 هزار دلار پیش بیمه مرکزی ودیعه گذارده اند نیز ملی شدند.

بدین ترتیب دانشپور مدیران جدید و ناظران جدید مالی را به شرکت های بیمه معرفی کرد.

بیمه آریا خلیل کریم آبادی مدیرعامل و احمد آل ابراهیم ناظر مالی

بیمه آسیا علی اوسط سبحانی مدیرعامل  و علی خاک ناظر مالی

بیمه البرز ضیاء رفيعيان مدیرعامل  و غلامعلی خسروی ناظر مالی

بیمه امید  غلامرضا ملک نیا مدیرعامل و  محمد ظفرپور ناظر مالی

بیمه ایران و آمریکا جانعلی محمود صالحی مدیرعامل و حسین وکیلی ناظر مالی

بیمه تهران کامل حلمی مدیرعامل و محمد حسن سعادتیان ناظر مالی

بیمه پارس هادی شفقی مدیرعامل و فریدون فرخی ناظر مالی

بیمه حافظ ایرج صمدی علی آبادی مدیرعامل و رمضان پاک ناظر مالی

بیمه دانا صمد طاهری مدیرعامل و محسن خداکرمی ناظر مالی

بیمه ساختمان و کار  محمد هوشنگی مدیرعامل و محمد ابراهیم بصیرت ناظر مالی

 بیمه شرق منوچهر کاشانیان مدیرعامل و احمد قضایی یزدی ناظر مالی

بیمه ملی رضا فاطمی مدیرعامل و هوشنگ منوچهر ناظر مالی

از دیگر موضوعات داغ زمان دانشپور مسئله بکارگیری بازنشستگان بوده است که او در مصاحبه ای که در 14 تیرماه 1358 در روزنامه کیهان به چاپ رسیده اذعان می کند که کارمندان شاغل دولت و بازنشستگان که به صورت نیمه وقت در شرکت های بیمه مشغول به کار بودند به دلیل اینکه نمی توانند از دو صندوق حقوق بگیرند و برای رفع معضل بیکاری مسلما نمی توانند به کارشان ادامه دهند و در صورت تمایل به همکاری حقوق بازنشستگی را دریافت نکنند.

در پی ملی شدن برخی شرکتها  قراردادهایی اتکایی در این برهه تاریخی برای هماهنگ سازی به بیمه مرکزی ارسال می شود.

او در همین مصاحبه از پرداخت حقوق های کلان به مدیران عامل شرکت های بیمه  قبل از ملی شدن که 50 تا 60 هزارتومان می شود گلایه می کند . در این دوره پرداخت خسارت بیمه شخص ثالث با استفاده از منابع صندوق خسارت های بدنی که در آن زمان 250 میلیون تومان موجودی داشته مورد تاکید رئیس کل وقت قرار می گیرد.

او در مطلبی که در 10 مرداد 1358 در روزنامه کیهان به چاپ رسیده است اذعان دارد که در جلسه مشترک مدیران عامل شرکت های بیمه آیین نامه معاملات شرکت های بیمه و اساسنامه مشترک و یکسان برای شرکت ها در دست تدوین است.

البته این جلسه رسیدگی به وضعیت کارگزاران و دلالان بیمه و عدم پرداخت کارمزد به غیر از نمایندگان و کارگزاران نیز مورد تاکید قرار گرفته است . یکی دیگر از موارد مهم در زمان او مستقیم شدن بیمه صنایع به دلیل ملی شدن صنایع مختلف است .

پس از او سید محمد اعرابی از 14 اردیبهشت 1360 تا 1362 همزمان عهده دار مسئولیت ریاست کلی بیمه مرکزی و بیمه ایران بوده است.

اعرابی در سال ١٣٣٠در تهران به دنیا آمد. وی داراي دکترا در رشته مدیریت بازرگانی گرایش منابع انسانی است .

او مدير عامل و رئيس هيئت مديره شركت سهامي بيمه ايران و عضو هيئت مديره شركتهاي بيمه ملي شده در سالهاي 62-1358بوده است و پس از استعفای دانشپور در سال های 60تا 62  رئيس كل بيمه مركزي ايران و رئيس هيئت مديره شركتهاي بيمه ملي شده بود.

گفته می شود در زمان اعرابی ، فعالیت ده شرکت بیمه ملی شده حسب مصوبه هیات مدیره شرکت های بیمه ملی متوقف و صرفا دو شرکت بیمه آسیا و البرز در بازار باقی ماندند که با شرکت بیمه ایران سه شرکت دولتی در بازار به فعالیت پرداختند .

همچنین  پرتفوی بیمه عمر کلیه این ده شرکت به ویژه بیمه ایران و امریکا به بیمه آسیا منتقل شد و اجازه صدور بیمه عمر از بیمه البرز سلب گردید. وی در نظر داشته بیمه مرکزی ایران را تبدیل به یک شرکت اتکایی کرده و امر نظارت را از آن جدا سازند که با مقاومت کمیته تخصصی که برای این کار منصوب شده بودند مواجه گردید.

نگاهی گذرا به عملکرد اعرابی در دوران تصدی پست ریاست کل بیمه مرکزی نشان می‌دهد وی پیش از کارهای اجرایی در زمینه توسعه صنعت بیمه، بر بخش آموزش تکیه و تاکید داشته و شاید به همین خاطر پس از ریاست دوساله، ساختمان بیمه مرکزی را ترک کرد و به دانشگاه رفت. از وی آثار ارزشمند و قابل اتکایی با موضوعات متنوع بیمه‌ای به جامانده که هم‌اکنون در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود.

 

پس از او احمد گرانمایه از سال 1362 تا 1373 عهده دار مسئولیت در بیمه مرکزی می شود. سه دوره حضور در بیمه مرکزی یکی از ماندگارترین دوره های تاریخی بیمه مرکزی است . ‌هیأت وزیران در جلسه مورخ 1362.9.16 بنا به پیشنهاد وزیر امور اقتصادی و دارایی

انتصاب آقای احمد گرانمایه به سمت رییس کل بیمه مرکزی ایران و‌غلامی به سمت

قائم‌مقام بیمه مرکزی ایران را تصویب نمودند.

از جمله دست آوردهای آیین نامه ای او در صنعت بیمه آیین نامه شماره 21 در مورد شرایط عمومی بیمه های آتش سوزی است .البته آیین نامه 21.1 نیز در زمان او تدوین شده است .آیین نامه شماره 25 در زمینه تعرفه بیمه های آتش سوزی نیز که در سال 1371 به تصویب رسیده در زمان اوست .آیین نامه شمار 31 در زمینه بازیافت خسارت (مصوب 1372 ) در زمان او تدوین شده است.

 

گرانمایه از کارکنان و بورسیه شرکت سهامی بیمه ایران و دانش آموخته در امریکا بود.  گرانمایه در سخت ترین دوران صنعت بیمه ،یعنی جنگ هشت ساله ایران و عراق سکان هدایت بیمه مرکزی را در دست گرفت . شاید به همین دلیل است که تا اواسط ریاست  وی ، ضعف نظارت مشهود بود که نشان می دهد شرایط کلان جامعه بر ان اثر گذار بوده هر چند که در اواخر دوره ی نامبرده اقدامات قابل توجهی در حوزه نظارت صورت گرفت، اما شاید بتوان گفت دوران ریاست گرانمایه از پربارترین دوره های اموزشی صنعت بیمه محسوب می شود.

تثبیت مدیریت شرکت های بلاتکلیف صنعت بیمه ، اجبار شرکت ها به بورسیه کردن دانشجویان رشته بیمه و مالی، اعزام دانشجویان و کارکنان برای دوره تکمیلی به اروپا، ایجاد اساسنامه واحد برای 4 شرکت بیمه دولتی، راه اندازی رشته بیمه پس از انقلاب در دانشگاه ها از جمله اقدامات اوست .

تقویت بحث نظارت از دیگر دستاوردهای اوست.

 

حق بیمه تولیدی صنعت بیمه در سال 1362 به 45.5 میلیارد ریال می رسد و در سال 1373 این رقم 516میلیارد ریال گزارش شده است .در این مدت خسارت صنعت بیمه نیز 12.3 میلیارد ریال بود که در سال 1373 به 230.6 میلیارد ریال رسید.

در سال 1373 حق بیمه بالغ بر516درصد و خسارت ها نیز 230درصد رشد کرد. یکی از عوامل اصلی در رشد این شاخص ها تورم دهه 70 بود که به شکل فزاینده ای رشد داشت.

یکی دیگر از اقداماتی که در این دوران صورت گرفت عزل غلامحسین جباری است . او که قائم مقام بیمه مرکزی بود و گرانمایه و غلامي از دانشجويانش بودندجای خود را به غلامعلی غلامی داد.

بیمه عمر کارکنان دولت، بیمه منازل مسکونی در زمان جنگ و بیمه نفتکشها از جمله مهم ترین اقدامات اوست.