نگاه ويژه بيمه گران خارجي به بازار بيمه هاي زندگي در ايران/حسين مقدس

آیین- تعامل در دنيا همواره بر اساس منافع مشترك صورت مي پذيرد. يعني هر دوطرف معامله از شراكت خود نفع ببرند. به همين دليل در راستاي جذب بيمه گران و سرمايه گذاران خارجي مي بايست قبل از هرچيز زير ساخت ها و زمينه هاي ورود و ايجاد همكاري با شركاي خارجي را پايه ريزي نماييم. تا ضمن ايجاد جاذبه براي جذب سرمايه گذاري ها، حداكثر استفاده در راستاي منافع ملي خود را به دست آوريم. ایران بزرگترین قدرت منطقه است و تاریخ، تمدن، نیروی انسانی، موقعیت ژئوپلیتیک و حساسیت کشور ما موجب شده تا جایگاه مهم و ویژه‌ای در بين کشورهاي منطقه داشته باشیم.

 

 

متن یادداشت سایت تحلیلی- خبری آیین به قلم حسین مقدسپژوهشگر و كارشناس صنعت بيمه، با عنوان «نگاه ويژه بيمه گران خارجي به بازار بيمه هاي زندگي در ايران» و به نقل از روزنامه آفتاب یزد به شرح ذیل است:

 

آمارهاي رسمي منتشر شده از حق بيمه سرانه در جهان طبق بررسي صورت گرفته در سال 2010 نشان از آن دارد كه سهم مردم دنيا از مجموع حق بيمه هاي پرداختي به شركت هاي بيمه گر در حوزه بيمه هاي زندگي به طور متوسط از هر صد واحد پولي 58 واحد، و در بخش بيمه‌هاي غير زندگي 42 واحد بوده است. در حالي كه در همان سال سهم هر ايراني از حق بيمه پرداختي به شركت هاي بيمه تنها 7.9 واحد از هر صد واحد مي باشد كه اين شكاف عظيم همچنان تا سال جاري پابرجا مانده است. بر اساس اسناد تاريخي موجود اگرچه اولين شركت بيمه عمر در اروپا در سال 1762 در انگليس تاسيس شد، اما حتي حدود دو قرن پيش از آن و در سال 1583 نيز اولين بيمه نامه عمر به شكل امروزي آن وجود داشته است كه اين امر نشان از اهميت اين رشته بيمه اي و قدمت آن در تاريخ دارد.

در دوران پسا تحريم، شرکت های بیمه داخلي باید با جهت گیری فعالیت های خود به سمت بیمه های زندگی، منابع لازم را برای تزریق در بازار های سرمایه آماده سازی کنند تا با پس اندازهایی که در اين زمينه ایجاد می شود بتوانند به رشد و توسعه سرمایه گذاری در کشورکمک نمايند. همچنين اگر ترکیب پرتفوی شرکت های بیمه داخلي به سمت بیمه های بلند مدت مثل بیمه هاي زندگی در تكامل نباشد، نه تنها کمک چندانی به بازار سرمایه و پس انداز و اشتغال نخواهند داشت، بلكه زمينه را براي جولان همتايان خارجي شان تسهيل مي كنند. در کشورهای پیشرفته از دید مردم بيمه صرفاً یک صندوق خیریه نیست که در مواقع بحران به کمک افراد بیاید. بلكه این روزها تبديل به ابزاري براي سرمایه‌گذاری آنان شده است.

 

از يك طرف به دليل زیان ده بودن ترکیب پرتفوی بيمه گران داخلي در بخش بیمه های اجباری، بیمه های زندگی سهم بسيار اندكي از کل پرتفوی آنان را تشكيل مي دهند و از طرفي ديگر  با وجود پتانسیل بالای بازار کشور برای فروش بیمه های زندگی، در دوران پساتحریم احتمال اشراف سرمایه گذاران و شركت هاي خارجی در زمان كم تر بر بازار بیمه های زندگی داخل وجود دارد.

لذا شانس تصاحب بازار داخل براي بيمه گران خارجي بنا به دلايلي بيش از بيمه گران داخلي مي باشد. دلايلي نظير:

1-     بیمه گران خارجی منطقی تر از داخلی ها کار می کنند و قیمت تمام شده شان به مراتب پایین تر است.

2-     بنا به دلایل فرهنگی، ما عمدتاً به خدمات و کالاهای خارجی بیش از خدمات و كالاهاي داخلي اهمیت می دهیم.

3-     توانگري بالاي بيمه گران خارجي در مقايسه با بيمه گران داخلي.

4-     توجه بيش از اندازه بيمه گران خارجي به مبحث مديريت ريسك و استفاده عملي از آن در بحث بيمه گري.

5-     پرداخت به موقع و واقعي خسارت به بيمه گذاران، پايبندي به تعهدات، و تحقق مشتري مداري عملي.

پيش بيني مي گردد بيمه هاي دریایی و انرژی بازارهايي هستند که بالاترين پتانسيل را برای شرکت‌های بیمه دارا هستند. بیمه عمر در کنار پوشش بیمه تجاری حوزه‌ای است که دارای پتانسیل رشد بسيار زيادي مي باشد. چراکه کمتر از یک دهم کل حق بیمه‌های پرداخت شده در ایران را به خود اختصاص داده است و این رقم در کل بازارهاي بیمه جهان بیش از 50 درصد است.

در نتيجه ورود سرمایه گذران خارجی به صنعت بيمه داخل شايد در نگاه اول تهديد آميز به نظر برسد، اما شركت هاي داخلي مي توانند با اصلاح ساختار و اهداف، با هوشياري كامل اين تهديد را به نفع خود به يك فرصت تبديل نمايند.