صنعت بیمه قربانی رکود بازار جهانی نفت؟ /نفیسه الوخانی

آیین- اخیرا صنعت بیمه شاهد رکود قابل‌توجهی در میزان حق بیمه تولیدی از صنعت نفت و گاز بوده است، این کاهش پرتفوی که بر اثر محدود شدن پروژه‌های نفتی، به حداقل رسیدن نرخ حق بیمه‌ها و بالا رفتن نسبت خسارت اتفاق افتاده است، می‌تواند برخی از بیمه‌گران را به بیرون از دایره فعالان این عرصه براند.

 

 متن یادداشت سایت تحلیلی- خبری آیین به قلم نفیسه الوخانی رئیس اداره بیمه های مهندسی ومسوولیت بیمه حافظ، با عنوان «صنعت بیمه قربانی رکود بازار جهانی نفت»  و به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد به شرح ذیل است:

در همین راستا مدیران صنعت بیمه باید با شناسایی علل و عوامل این رکود، اقدامات موثری در تقابل با این معضل اتخاذ کنند. تحلیل‌های صورت گرفته از سرعت رو به رشد دستیابی به خودکفایی صنعت نفت آمریکا و پدیدار شدن ایران در بازار جهانی نفت در پسابرجام به‌عنوان یکی از کشورهای عرضه‌کننده عمده نفت، خبر از همگام نبودن میزان تولید و تقاضای این کالای جهانی می‌دهد که منتج به کاهش قیمت نفت به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین عوامل اقتصاد جهانی شده است.

 

کاهش قیمت نفت تاثیر ژرفی بر ساز و کار شرکت‌های نفت و گاز دارد؛ قیمت پایین نفت، گردش نقدینگی این شرکت‌ها را مختل می‌سازد، بنابراین این شرکت‌ها اقدام به بازنگری در پروژه‌ها و سیاست‌های تحقیق و تولید خود در راستای توقف طرح‌هایی که امکان سوددهی آنها پایین به نظر می‌رسد، می‌کنند و در پی آن صنعت نفت با کاهش چشمگیر شمار عملیات نفتی مواجه می‌شود. بودجه‌های مصوب عمرانی دیگر مورد تایید نبوده و پروژه‌های بسیاری منقطع می‌شوند. به راحتی می‌توان اذعان داشت که کاهش قیمت نفت به میزان قابل‌توجهی اثر سوء بر صنعت بیمه دارد؛ زمانی که شرکت‌های نفت و گاز در موارد بسیاری از ادامه عملیات اجرایی دست می‌کشند، این مستقیما به معنای از دست دادن میزان نگران‌کننده‌ای از پرتفوی و بنابرآن درآمد بیمه‌گران است.

 

در کنار از دست دادن حق بیمه پروژه‌هایی که به کلی متوقف شده‌اند یا ادامه حیات آنها در هاله‌ای از ابهام است، بیمه‌گران با دو عامل کاهنده دیگر پرتفوی رو‌به‌رو هستند؛ یکی اینکه شرکت‌های فعال در عرصه نفت و گاز ریسک‌های کمتری را به نمایش می‌گذارند، به این معنا که با اجرای استانداردهای مدیریت ریسک، نیاز خود به تهیه پوشش بیمه‌ای را از بین می‌برند، اگرچه این اقدام مملو از خطر است اما وسوسه تولید سود بیشتر در وضعیت نابسامان فروش نفت، این اقدام را تبدیل به حرکتی استراتژیک و موردپذیرش مدیران صنعت کرده است، همچنین این مدیران با اتخاذ راهکارهایی، هزینه قسمت‌های غیراجرایی طرح‌ها، همچون محدودسازی هزینه سرانه تسهیلات بیمه بهداشت و درمان کارکنان، هزینه‌های کلی عملیات را کاهش می‌دهند. ضمنا ایشان با ایجاد توافقاتی با پیمانکاران و مجریان طرف قرارداد خود، برخی ریسک‌ها را از طریق ایجاد اعتبار بانکی و بدون دخالت دادن بیمه‌گران، مدیریت می‌کنند.

 

در این رکود دشوار، اطاعت بی چون و چرای متصدیان بیمه از صاحبان صنعت بسیار طبیعی نشان می‌دهد؛ به نظر می‌رسد با افت قیمت نفت و کاهش حق بیمه واصله از این صنعت، شرکت‌های بیمه برای جذب پرتفوی و کسب رضایت بیمه‌گذاران خود، آمادگی خوبی برای قبول پهنه متنوعی از ریسک و ایجاد تعهداتی که از سوی عاملان صنعت نفت و گاز بر ایشان دیکته شده است از خود نشان می‌دهند؛ یکی از نتایج این رغبت بیش از اندازه در وصول سهم هر یک از بیمه‌گران از بازار نفت و گاز و رقابت‌های غیراصولی بیمه‌گران، کاهش نرخ حق بیمه‌ها و به تبع آن بالا رفتن نسبت خسارت را موجب می‌شود که این امر مطمئنا بقای بسیاری از شرکت‌های بیمه در این عرصه را به خطر خواهد انداخت. قیمت نفت و گاز بر صنایع مربوط به خود اثر عمده‌ای دارند. یکی از این صنایع، صنعت بیمه و شرکت‌هایی است که خدمات بیمه‌گری ارائه می‌دهند. کمترین تاثیر آن اثر سوئی است که روی ساز و کار انتقال ریسک نمود پیدا کرده و بیشترین تاثیر بر میزان پرتفوی و درآمد صنعت بیمه است.

بنابراین، مهم است که بیمه‌گران در شرایط فعلی استحکام و وحدت عمل بیشتری از خود نشان دهند، با رسم توافقات داخلی و استانداردسازی تعهدات خود کنترل حداقلی بر میزان لطماتی که بازار نفت می‌تواند بر این صنعت وارد آورد، داشته باشند.دستاورد هدایت صحیح این ناوگان، می‌تواند تغییر اوضاع به نفع صنعت بیمه و موفقیت بلند مدت آن باشد.